De foto hierboven is van de Carrer dels
Petons, de Straat van de Kussen. Een mysterieus, doodlopend steegje aan de rand
van de wijk La Ribera, met een al even raadselachtige naam. Al ontbreekt het niet aan verklaringen van de herkomst.
Verklaring 1 begint met de feiten: De Carrer del Petons was ooit verbonden met de Carrer del Portal Nou, totdat op de doorgang het huis van het
bontwerkersgilde werd gebouwd. Verder woonde in de Carrer del Portal Nou ooit ene Joan
Pontons, zo blijkt uit een document van 1651.
Maar dan wordt het gissen: Pontons was mogelijk een
vooraanstaand man, belangrijk genoeg zelfs voor een ´eigen´ straat (die
overigens ooit Carrer de la Fusina heette, en nóg eerder Carrer de Jaume Negre).
De Barcelonezen vervingen in de loop der tijd – voor de grap of uit onwetendheid - ´pontons´ door ´petons´. En daarom heet de
straat nu Carrer del Petons.
Verklaring 2 is die van de zwartkijkers. Die
zeggen dat het straatje ooit de plaats was waar de ter dood veroordeelden afscheid konden
nemen van hun geliefden, voor ze werden opgehangen. De galg stond op de Esplanada, de kale
strook land die diende als veiligheidszone tussen La Ribera en de Ciutadella,
het gigantische fort dat was gebouwd in opdracht van de Spaanse
koning Philips V.
![]() |
Ophanging op de Esplanada. |
Straat en naam Carrer
del Petons dateren echter van vóór 1717, het jaar waarin werd begonnen met de bouw van de Ciutadella. En dus, zeggen de romantici, ligt het anders (verklaring 3):
het donkere, nauwe straatje was (en is?) gewoon een prima vrijplek voor verliefde
stelletjes.
Daarbij sluiten wij ons graag aan, in ieder geval voor vandaag: de dag van Sant Jordi, de Catalaanse Valentijn.
Volgens mij komt verklaring 2 toch het meest in de buurt. En kun je spreken van de eerste hangplek.
BeantwoordenVerwijderenNu ja, eerste hangplek: ook in het schone Barcelona bestond de galg toen al eeuwen.
Verwijderen