Vandaag 40 jaar geleden overleed Franco. Historicus Edmon Vallès schrijft in zijn Historica Gràfica de Catalunya over die dag:
“Het was het verwachte einde van een zeer lang sterfbed, verlengd door een team van artsen, zonder enige hoop op herstel, al was het maar tijdelijk. Precies deze omstandigheid liet de staat van de uitputting zien waarin het Franco-regime was geraakt: met de macht uitsluitend in de handen van het franquisten was het overduidelijk dat de enige mogelijk uitweg de democratie was.”
Ingetogen
Alle Barcelonese kranten komen die dag met speciale edities. De toon is ingetogen en plichtmatig. Franco wordt geprezen, er wordt gerouwd om zijn verlies en de historische betekenis van de figuur Franco benadrukt. Het publiek word gemaand tot kalmte en, in lijn met de Caudillo´s politieke testament, gevraagd om respect voor en vertrouwen in de toekomstige koning van Spanje, Juan Carlos de Bourbon.
 |
| De Ramblas in Barcelona de dag dat Franco stierf. |
Op straat is de stemming verwachtingsvol, maar vooral gespannen. Franco mag dan dood zijn, zijn dictatuur niet. Politieke partijen en vakbonden waren verboden. De flessen cava, die dan nog gewoon champagne heet, drinken de Barcelonezen binnen, in de eigen woningen en in de restaurants.
Stille optochtOp straat is de stemming vooral gespannen. Franco mag dan dood zijn, zijn dictatuur niet
Tekenaar Kim Aubert (Barcelona, 1942) viert de dood van de dictator met vrienden in restaurant Bilbao. “Het eerste wat we doen was om champagne vragen”, vertelt hij in El País vandaag. “Om ons heen hebben alle tafels hun eigen fles. We eindigen de avond op de Ramblas, een stille optocht draait rondjes, niemand zegt iets, we kijken naar elkaar en glimlachen, eindelijk is hij dood. Niemand weet wat er morgen zal gebeuren.”
 |
| Barça-Real Madrid (2-1), op 25 december 1975 in Camp Nou, de eerste clásico na Franco. |
De eerste massale openbare uitbarsting van vreugde komt op 28 december van dat jaar. Die dag wordt in Camp Nou Barça-Real Madrid gespeeld. De eerste clásico na de dood van de dictator. Barça wint met 2-1 (doelpunten van Johan Neeskens en Charlie Rexach). De culés (Barça-fans) zijn uitzinnig en zwaaien uitbundig met de senyera, de Catalaanse vlag.
“Niemand zegt iets, we kijken naar elkaar en glimlachen, eindelijk is hij dood”
Estelada
Pas 19 maanden na Franco´s dood, op 15 juni 1977, kunnen de Barcelonezen (en de rest van Spanje) naar de stembus, voor de eerste democratische verkiezingen na de dictatuur. Later dat jaar krijgt Catalonië weer een eigen regering, zij het in voorlopige vorm.
 |
| Stemlokaal in Barcelona, 15 juni 1977. |
Ruim veertig jaar verder staat de deelstaat met één been buiten Spanje. In Camp Nou zwaaien Catalaanse separatisten - en onwetende toeristen - met de estelada, de onafhankelijkheidsvlag.
BCN BITES - kijk voor meer nieuws over Barcelona en Catalonië op onze Facebook pagina!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten