Dit weekend in Barcelona: Picasso´s Guernica

Barcelona is dit weekend (25 en 26 oktober) nog iets aantrekkelijker dan anders. En dat dankzij 48h Open House. Tijdens dit gratis architectuurfestival bezoek je monumentale gebouwen die normaal gesloten zijn voor het publiek. Bij deze vijfde editie gaat het om 160 bouwwerken, waaronder de Arc de Triomf en Palau Macaya, Puig i Cadafalchs ode aan de middeleeuwse stadspaleizen.


Picasso
 Bijzonder is ook het  nagebouwde Republikeinse Paviljoen van de Parijse Wereldtentoonstelling van 1937.
Midden in de burgeroorlog vroeg de Republikeinse regering aan architecten Josep Lluís Sert en Luis Lacasa het gebouw te ontwerpen. Pablo Picasso kreeg de opdracht voor een passend schilderij. De schilder had weinig inspiratie. Toen bombardeerden Duitse en Italiaanse vliegtuigen op 26 april 1937 de Baskische stad Gernika (Guernica in het Spaans). Picasso had zijn  onderwerp.
  
Een replica van Guernica is uiteraard te zien in het paviljoen in Barcelona (Avenida del Cardenal Vidal i Barraquer 34-36, metro L3, Montbau).

 Picasso had weinig inspiratie. Toen bombardeerden Duitse en Italiaanse vliegtuigen Gernika

48h Open House trok vorig jaar maar liefst zo´n 50.000 bezoekers, en dat waren lang niet allemaal toeristen. Ook veel Barcelonezen grijpen de kans om normaal moeilijk toegankelijke architectonische parels van hun eigen stad te bewonderen. En dat, héél belangrijk in crisistijden, ook nog eens gratis en voor niets!

Palau Macaya (1901) van Josep Puig i Cadafalch. Passeig de Sant Joan 108. Metro: L4, L5 (Verdaguer)

Op de website van 48h Open House vind je een handige kaart met alle locaties en de exacte openingstijden.


BCN BITES - kijk voor meer nieuws over Barcelona en Catalonië op onze Facebook pagina!

Een Romeinse dame op de kathedraal van Eulàlia

Dat Barcelona´s kathedraal pas klaar was in 1913, dankzij de gulle gaven van de steenrijke bankier Manuel Girona? Een geheim is het niet bepaald. Toch nemen dagelijks horden toeristen foto´s van de neo-gotische voorgevel in de veronderstelling iets ‘heel ouds’ te schieten. In hun zoeker zien sommigen een beeld, bovenop de middelste toren. Een Dame met Kruis, zo blijkt wanneer ze inzoomen. Dat zal de heilige Eulàlia zijn. De kathedraal heeft immers officieel Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia.

Weer mis. Wat rest van Barcelona´s oudste stadsheilige ligt binnenin de kathedraal, in haar crypte – zo wil de traditie tenminste. De dame op hoogte (74 meter) echter, is de heilige Helena (circa 248 – circa 329), moeder van de Romeinse keizer Constantijn de Grote
 De familie Girona, die de bouw van de voorgevel en drie hoofdtorens betaalde, was nogal gek met Helena. En uiteraard bepaalden de financiers wie er op ‘hun’ toren kwam te staan.
Op het eerste gezicht lijkt het vreemd, Helena was Romeinse en dus een telg van het volk dat in 303 Eulàlia had vermoord. Constantijn was echter de eerste christelijke Romeinse keizer. Moeder Helena zou zelfs de gelukkige vindster zijn van het Ware Kruis van Jezus, tijdens haar bezoek aan Jeruzalem, ergens rond het jaar 325.

Roomse fantasieën
Een legende, dat verhaal, en geschikt voer voor verdere roomse fantasieën. Op een gegeven moment bezat bijna elke RK-kerk wel haar eigen stuk of stukje Waar Kruis. Wat Johannes Calvijn in de 16e eeuw deed opmerken dat er genoeg kruishout in omloop was voor de bouw van een flink schip. Nee, geen flauwe grappen nu, de term ‘kruiser’ heeft een heel andere ontstaansgeschiedenis.

 De Enige Echte Calvinist moest het afleggen tegen de katholieke vindingrijkheid

Ook de Enige Echte Calvinist moest het afleggen tegen de katholieke vindingrijkheid. Er was namelijk een héél logische verklaring voor de alom aanwezigheid van het hout waaraan Christus is gestorven. Het Ware Kruis zou zich bij Helena´s thuiskomst in Constantinopel spontaan hebben vermenigvuldigd.

Een wonder dus, maar die waren heel gewoon in vroeger tijden.

Eén ding - zie onderstaande foto - staat vast: Helena en haar kruis, gemaakt door de beeldhouwer Eduard Alentorn, zijn letterlijk larger than life.

Helena en kruis in 1910, vóór hun reis naar de top van de kathedraal.

BCN BITES - kijk voor meer nieuws over Barcelona en Catalonië op onze Facebook pagina!

Een Baskische ode op de Fossar de les Moreres

Een paar dagen geleden blies de Catalaanse president Artur Mas het referendum van 9 November definitief af.  Als er nog iets van stemmen komt die dag - Mas noemt het een alternatief referendum) dan heeft dat hooguit symbolische waarde.

Het kan natuurlijk toeval zijn, maar sinds een paar dagen brandt ook de eeuwige vlam op de Fossar de les Moreres niet. Deze Begraafplaats van`de Moerbeibomen, pal naast de Santa Maria del Mar, is volgende de traditie de plek waar veel van de slachtoffers van 11 september 1714 liggen begraven. “We hebben die dag weliswaar verloren”, zegt de vlam, “maar onze spirit, onze geestkracht, is toch maar mooi ongebroken gebleven.”

Een voor het Catalaanse nationalisme bijna heilige plaats, waar regelmatig ook nationalistische Barça-aanhangers naar toe trekken. Zoals deze supportersclub op de foto hierboven uit de wijk Les Corts. De damen ene heren kwamen een ode brengen aan hun ‘gevallen kameraden’ van driehonderd jaar terug.



Catalaans bier
Vandaag echter was het Catalaanse monument het domein van andere blaugranas. De supporters van Eibar brachten er goedgeluimd een ode aan het Catalaanse bier.
Eibar ligt in Baskische provincie Gipuzkoa. Een plaatsje van 28.000 inwoners. De plaatselijke voetbalclub heeft een piepklein stadion met een nog kleiner veld. Bij een corner moet de tribune bijkans naar achteren worden geschoven om iets van een aanloop mogelijk te maken. Zo klein dus. Maar wel mooi in de Spaanse Primera División spelen, dit jaar voor het eerst.

 Vandaag was het Catalaanse monument het domein van andere blaugranas

En vanavond dus tegen Barça. Over de uitslag maakten de Eibar-supporters zich weinig illusies. Drie-één voor Barça. Eén tegendoelpunt van hun club, dat zou al heel mooi zijn. Daarmee zou de eer van de club zijn gered.
Waarmee ze onbewust een ode brachten aan de vlam die dus niet brandt.

De Eibar-fans die ik later op de Ramblas tegenkwam waren overigens nóg optimistischer: drie-één, inderdaad.  Maar wel mooi voor Eibar:

BCN BITES - kijk voor meer nieuws over Barcelona en Catalonië op onze Facebook pagina!

Een mooie toekomst

Een triomfantelijke Pasqual Maragall. Links op de foto Jordi Pujol.

“Naar de stad van... Barcelona!”

Op 17 oktober 1986 haalde Barcelona de Olympische Spelen van ’92 binnen. Iedereen was lyrisch, burgemeester Pasqual Maragall voorop. “Gekleed in een verfomfaaide overjas maakte de burgemeester spontaan hoge sprongen in de lucht”, schrijft journalist Arcadi Espada over het tafereel dat zich afspeelde bij Maragalls terugkeer uit Lausanne. “Aan zijn zijde stond president Pujol. Alles aan hem werd kleiner, behalve de frons op zijn gezicht. Die nacht schreven zich de eerste zinnen van een verhaal met buitengewoon belang voor de toekomst.”

Achtentwintig jaar later klagen de Barcelonezen over het massatoerisme, erfenis van de Olympische Spelen. Jordi Pujol ligt van alle kanten onder vuur om zijn zwart geld-praktijken.

Pasqual Maragall heeft Alzheimer.



BCN BITES - kijk voor meer nieuws over Barcelona en Catalonië op onze Facebook pagina!

Student Gaudí gaat op kamers

'Door het raam zag Gaudí de Santa Maria del Mar'

Je zou het bijna vergeten, maar ook Gaudí, ontwerper van de mooiste stadspaleizen, woonde ergens. Zijn laatste levensmaanden sleet hij in de Sagrada Família. Daarvoor huisde hij twintig jaar in Park  Güell– niet in een ‘eigen’ woning, maar in een villa ontworpen door zijn medewerker Francesc Berenguer.

Carrer d’Espaseria 10

De grote architect leefde echter niet altijd zo monumentaal. Als armlastige student arriveerde hij in 1868 in Barcelona. Hij ging wonen in El Born, toen vooral een arbeidersbuurt. Door het raam van zijn eenvoudige huuretage aan de Carrer d’Espaseria 10 zag de jonge Antoni een inspiratiebron voor zijn Sagrada, de Santa Maria del Mar.

 Als armlastige student arriveerde Gaudí in 1868 in Barcelona

Eerder nog huurde Gaudí een kamer boven een slagerswinkel aan het Plaça de Montcada 12, aan de andere kant van de Santa Maria del Mar Drommen onwetende toeristen lopen het pand dagelijks voorbij. Een paar stappen verder, in de Carrer de Montcada, wacht het museum van een andere kunstgrootheid, Pablo Picasso.

Plaça de Montcada 12

BCN BITES - kijk voor meer nieuws over Barcelona en Catalonië op onze Facebook pagina!