Van de vijf ´ramblassen´ (Canaletes, Estudis, Sant Josep en Caputxins zijn de vier andere) die samen de Ramblas vormen, was en is Santa Mònica verreweg de meest anonieme.
Want Canaletes, dat is de fontein en de banken met oud mannetjes; Estudis, tot vorig jaar april het terrein van de standbeelden; Sant Josep betekent vogeltjes (ooit), bloemen en natuurlijk de Boqueria-markt. Dan komt Caputxins met z´n tekenaars en schilders. En tot slot, al vlakbij het Columbus-standbeeld, Santa Mònica. Met niks eigenlijk. Nou ja, een sieradenmarkt in het weekend. En hoertjes. Maar die laatsten alleen wanneer de avond valt en daarna.
Die hoertjes kunnen nu ploegendienst gaan draaien met de standbeelden. Dat zijn de beelden toch al gewend, sinds de gemeente vorig jaar april besloot de boel te reguleren. Tot dan kon iedere grappenmaker het proberen als standbeeld. Een beetje te wildwest voor de – toen nog –socialistische gemeenteraad. Voortaan konden alleen nog standbeelden met een vergunning terecht op de Rambla. Dertig in totaal, verdeeld over een ochtend- en een middagploeg. Die werken sindsdien op 15 genummerde plaatsen, verspreid over een groot deel van de Ramblas tussen de straten Bonsuccés (Rambla de Estudis) en Arc de Teatre (begin Rambla Santa Mònica).
Niet dat die 15 plaatsen ooit volledig benut worden. Dat maakt de door de gemeente gekozen selectieprocedure extra wrang voor de standbeelden die buiten de boot vielen. Wie een vergunning wilde, moest namelijk bij de gemeente komen opdraven met een CV met daarop een ´relevante opleiding´. Kleinkunstacademie, kunstacademie of iets vergelijkbaars. Gevolg: beelden die al 10 jaar op de Ramblas stonden – 10 jaar Ramblas, dan kun je wat - waren van de ene op de andere dag hun ´baan´ kwijt. Ze moesten plaatsmaken voor mensen met de juiste ´vooropleiding´. Die dus vervolgens niet komen opdagen. Of als ze wel kwamen, vaak veel minder talent bleken te hebben dan de oude beelden.
En nu moet het allemaal weer anders, oordeelde de huidige gemeenteraad. De standbeelden staan tegenover bloemenkramen, kiosken en terrassen, wat de doorloop te nauw maakt. En die Rambla de Santa Mònica is lekker leeg. Dat is nu net het probleem, vinden de artiesten: geen toerist die daar stopt. En dan ontbreekt ook nog eens iedere schaduw. Dat wordt op een houtje bijten en veel zweten deze zomer. Hun vergunning is tegen die tijd omgezet in een ´licensie voor het bezetten van de publieke ruimte´. Waarvoor ze, net als de schilders en tekenaars op de Rambla dels Caputxins, jaarlijks 150 euro gaan betalen.
Wie die standbeelden zullen zijn, is nog even de vraag. De papieren selectie van de standbeelden kwam de oude gemeenteraad op veel kritiek te staan. Kennelijk hebben zijn conservatieve opvolgers daarvan geleerd. Er komt nu alsnog een ´deskundige jury´ die gaat bepalen welke standbeelden goed genoeg zijn voor de Ramblas. Onduidelijk is of dit een open competitie zal zijn, of dat alleen de huidige standbeelden gejureerd zullen worden.
Hopelijk gaan kandidaten voorbij aan de suggestie van het verantwoordelijke raadslid voor de Ramblas, Mercè
Homs. Deze opperde de standbeelden te gebruiken als uithangborden voor al het mooie dat de Catalaanse cultuur te bieden heeft. Sant Jordi en zijn draak, Gaudí en - waarom niet? – de Catalaanse Argentijn Leo Messi.
Vroeger stond aan het begin van de Ramblas een Messi, en ook een Ronaldinho. Nu ja, stonden: beiden lieten de meest lepe trucjes zien. Ware balkunstenaars. Maar ze zijn weg. Kennelijk geen kunstacademie gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten