Het was 17 januari 1977. Veel dorst hadden ze, de 130 mariniers van de Amerikaanse vliegdekschepen Guam en Trenton. Veel dorst en heel weinig tijd. Eén avond slechts konden ze stappen in Barcelona, een favoriete aanlegplaats van de Amerikanen. Mooie meisjes hadden ze daar, met wie je voor een paar dollar mee naar boven kon. En de drank was er helemáál goedkoop.
Bar California lag in Carrer de Escudellers, pal achter het Plaça Reial. Het liep al tegen sluitingstijd en het drinktempo van de mariniers bereikte recordhoogten. In de haven lag een boot klaar. Deze zou hen terugvaren naar de vliegdekschepen, die vanwege hun omvang buitengaats voor anker lagen.
“Waar is de wc?” Johnny vroeg het in yankee-Engels en met dubbele tong. Mari, barvrouw en eigenaresse van de California, gebaarde in een richting. Johnny begon te lopen, uit alle macht proberend het tollen van zijn hoofd te stoppen. Hij opende de eerste deur die kon onderscheiden, ging naar binnen, sloot de deur en struikelde in het donker over een paar zakken. Op de grond aangekomen, viel hij acuut in slaap. In het magazijn van Bar California.
Velen uren later schrok Johnny wakker. Verdwaasd stapte hij het magazijn uit. In de verlaten bar heerste een vredige stilte, die slechts werd verstoord door het gebonk in zijn hoofd. De metalen rolluiken maakte elke ontsnappingspoging bij voorbaat kansloos. De volgende uren wist Johnny niets beter te doen dan te fantaseren over de straf die hem wachtte.
“Muchacho, esta noche has vuelta a nacer!” “Jongen, vannacht ben je opnieuw geboren!” Huilend sloot Mari de verbaasde Johnny de volgende ochtend in haar armen. Korte tijd later hoorde Johnny het waarom van Mari´s emoties: negenenveertig van zijn maten waren die nacht verdronken, toen de boot waarin zij zaten in botsing kwam met de Baskische koopvaarder Urlea, die juist op dat moment de haven invoer. De Amerikaanse boot, zo bleek later, was overbeladen en de stuurman dronken.
Het jaar na de ramp werd vlakbij de plek van het drama een bescheiden monument onthuld. Ter nagedachtenis van de slachtoffers en als dank aan degenen die geholpen hadden bij het redden van de overlevenden. Later moest het monument wijken voor de bouw van het World Trade Center.
Tegenwoordig staat het onopvallend op de Moll de les Drassanes, in de schaduw van het reusachtige beeld van Columbus, ontdekker van Amerika.
In 2007 sloot Mari haar kroeg en ging met pensioen. Nog elk jaar ontvangt ze een brief plus foto´s van de kinderen van Johnny, een brave huisvader ergens in de Verenigde Staten.
Bar California lag in Carrer de Escudellers, pal achter het Plaça Reial. Het liep al tegen sluitingstijd en het drinktempo van de mariniers bereikte recordhoogten. In de haven lag een boot klaar. Deze zou hen terugvaren naar de vliegdekschepen, die vanwege hun omvang buitengaats voor anker lagen.
“Waar is de wc?” Johnny vroeg het in yankee-Engels en met dubbele tong. Mari, barvrouw en eigenaresse van de California, gebaarde in een richting. Johnny begon te lopen, uit alle macht proberend het tollen van zijn hoofd te stoppen. Hij opende de eerste deur die kon onderscheiden, ging naar binnen, sloot de deur en struikelde in het donker over een paar zakken. Op de grond aangekomen, viel hij acuut in slaap. In het magazijn van Bar California.
Velen uren later schrok Johnny wakker. Verdwaasd stapte hij het magazijn uit. In de verlaten bar heerste een vredige stilte, die slechts werd verstoord door het gebonk in zijn hoofd. De metalen rolluiken maakte elke ontsnappingspoging bij voorbaat kansloos. De volgende uren wist Johnny niets beter te doen dan te fantaseren over de straf die hem wachtte.
“Muchacho, esta noche has vuelta a nacer!” “Jongen, vannacht ben je opnieuw geboren!” Huilend sloot Mari de verbaasde Johnny de volgende ochtend in haar armen. Korte tijd later hoorde Johnny het waarom van Mari´s emoties: negenenveertig van zijn maten waren die nacht verdronken, toen de boot waarin zij zaten in botsing kwam met de Baskische koopvaarder Urlea, die juist op dat moment de haven invoer. De Amerikaanse boot, zo bleek later, was overbeladen en de stuurman dronken.
De voorpagina van La Vanguardia van 18 januari 1977. De krant sprak op dat moment nog van 23 doden, 2 vermisten en talrijke gewonden. |
Het jaar na de ramp werd vlakbij de plek van het drama een bescheiden monument onthuld. Ter nagedachtenis van de slachtoffers en als dank aan degenen die geholpen hadden bij het redden van de overlevenden. Later moest het monument wijken voor de bouw van het World Trade Center.
Tegenwoordig staat het onopvallend op de Moll de les Drassanes, in de schaduw van het reusachtige beeld van Columbus, ontdekker van Amerika.
In 2007 sloot Mari haar kroeg en ging met pensioen. Nog elk jaar ontvangt ze een brief plus foto´s van de kinderen van Johnny, een brave huisvader ergens in de Verenigde Staten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten