De tragische Sant Jordi van de Ramblas

 
Nog één dag en dan is het Sant Jordi, feest van rozen en boeken. In Barcelona vormen de Ramblas het magische middelpunt. Hier signeren bekende en niet-zo bekende Catalaanse schrijvers. Sommigen lezen voor uit hun laatste meesterwerken. De meer sfeergevoeligen kiezen uiteraard een sappige liefdespassage,  want Sant Jordi is immers de Catalaanse Valentijn.

De Ramblas zijn een passend decor, want de liefdesgeschiedenissen liggen er voor het oprapen. Een van de beroemdste is dat van Felipe Manuel d’Amat (1707-1782). Deze Catalaanse militair werd in 1755 door de Spaanse kroon naar de Amerikaanse koloniën gezonden. Eerst was hij gouverneur van Chili, later werd hij onderkoning van Peru.

Amat was een standaard foute man, die zowel de Amerikaanse natives als zijn Spaanse ondergeschikten slecht behandelde en voor de Kroon bestemd goud in eigen zak stak. Tussen alle slechtheden door had hij nog tijd over voor een turbulent liefdesleven. Zijn bekendste verovering was Micaela Villegas, een Peruaanse actrice die onder de naam La Perricholi furore had gemaakt. Hun relatie inspireerde Jacques Offenbach later tot zijn operette La Périchole  (1868), het verhaal van een arme straatzangeres en haar wellustige minnaar, onderkoning Don Andrès de Ribeira.

Heimwee
Ook slechte mensen hebben wel eens heimwee. In 1767 kocht Amat met zijn deels gestolen kapitaal een lap grond aan de Ramblas en liet daar een paleis bouwen. Hij zag het niet eerder dan eind oktober 1777, toen hij terugkeerde in Barcelona, inmiddels zeventig jaar oud.  Weer twee jaar later wilde Amat een neef laten trouwen met Marisca Fivaller y Bru. De bruid sleet tot dan toe haar dagen in een klooster aan de carrer de Jonqueres en telde vierentwintig lentes.

Onbekend is hoe oud de bruidegom was, maar vaststaat dat hij verstek liet gaan op zijn eigen bruiloft. Waarop zijn beschaamde oom de volgende woorden stamelde: “Mevrouw, als ik niet zo oud was, zou ík u om uw hand vragen.”
“Ouder dan u zijn de muren en de hekken van mijn klooster, en die verdraag ik met vreugde”, antwoordde Marisca met zwier.
“Dus u wilt met mij trouwen”, concludeerde de grijsaard daarop.
“Waarom niet”, sprak Marisca, met een glimlach om de bevallige mond.

Felipe Manuel d’Amat

 Eind goed, al goed? Nee, één edelmoedige daad (of ging het toch om louter wellust?) maakt geen duizend slechtheden goed. De Spaanse Kroon bleef haar corrupte dienaar tot diens dood toe achtervolgen met processen. Amats einde kwam overigens al snel, op 14 juni 1782. Volgens sommigen zou hij, de rechtszaken moe, zelfmoord hebben gepleegd, maar bewijzen daarvoor ontbreken.

'Ouder dan u zijn de muren en de hekken van mijn klooster, en die verdraag ik met vreugde'

De jonge weduwe bleef tot haar vroege dood in 1791 wonen in het paleis, dat voortaan het Palau de la Virreina werd genoemd, het Paleis van de Onderkoningin.

Het Palau de la Virreina aan de Rambla de Sant Josep.

Het volledige programma van Sant Jordi 2014 vind je hier. Niet te missen: de open dagen van het stadhuis en het regeringsgebouw (Palau de Generalitat), beide aan het Plaça de Sant Jaume, hartje oude centrum.








BCN BITES - kijk voor meer nieuws over Barcelona en Catalonië op onze Facebook pagina!